Vanavond gaan we ouwerwets naar de club om te dansen… ik heb er zin in! We besluiten naar de club te gaan die we tien jaar geleden als ons tweede huis beschouwden – we kwamen er twee à drie dagen per week. Lekker nostalgisch!

It’s been a while. Dus ik heb mezelf de hele dag vry gegeven. Voor eventuele power naps en genoeg tyd om mezelf in de steigers te gooien! We besluiten niet als vroeger te fietsen. Destijds kletsten we dan onderweg over of dat lekkere stukkie van laatste keer er zal zijn. En hoelang ik het vol zou houden op mijn nieuwe killer heels…

Lekker op sneakers

Tegenwoordige tyd ga ik lekker op sneakers en pakken we een trammetje heen en een Ubertje terug zodat we nog genoeg zuurstof hebben om te dansen. In de tram bespreken we de nieuwe bril van mijn vriendin en dat haar ogen achteruit zijn gegaan. Ik klaag over pijntjes in myn knieën die ik sinds een tydje ervaar. Gespreksstof en schoeisel has changed in the meantime.

“Aangezien ik toch een beetje een cougar ben, geniet ik van de aandacht”

Powernap

We wilden eigenlijk om tien uur op de dansvloer staan, maar feestjes beginnen blijkbaar later nowadays… Thank god voor die powernap. Ik klop op de deur, want ja we zijn vroeg! Een grote kast van een kerel doet open en zegt: ‘Rustig aan dames, we gaan over tien minuten open’. Het zou vroeger horror en not done zijn, zo vroeg te arriveren.

Goeie Tinderfoto

We houden een mini fotosessie buiten – heb ik ook weer een goeie Tinderfoto! Want dit is een zeldzaam moment en ben drie uur bezig geweest om myn face te contouren en die onderkin – die er inééns was op myn 40ste – weg te werken.

Jas in kluis

Anyway, als we binnen zyn brengen we onze jas naar de garderobe, wat nu een soort selfservice is geworden??! We proppen onze jassen tot kreukels in een kluisje. Jee, wat een armoe. En dan heb ik het niet eens over de toiletten! Een zurige aroma komt je tegemoet en wc-papier is all over the place als post-its. Wy zyn dus de eerste gasten binnen, hè! Was dit altyd zo of letten we daar toen minder op?

Hysterische armbewegingen

We gaan snel naar de bar. En meteen keihard dansen. Blijkbaar als je als eerste aankomt is het nog fris doordat de warmte van alle andere zwetende dampende lijven nog niet in de lucht hangt. Het eerste uur hebben we de dansvloer voor onszelf. Wat heerlijk! We kunnen helemaal losgaan met hysterische armbewegingen. Er druppelen langzaam wat mensen binnen. De meesten schat ik ergens in de twintig. Een aantal meiden staat nog een beetje schuchter aan de kant moed in te drinken om de dansvloer te betreden.

Jonge mannen

Daar hebben wy duidelijk geen problemen mee. We houden ons met niemand bezig. We komen om te dansen! En die instelling werkt duidelijk op de jonge mannen. De een na de ander komt bij ons dansen. En aangezien ik toch een beetje een cougar ben geniet ik van de aandacht. Ik ga ff roken en word aangesproken door een jongen die vraagt naar mijn Instagram… Ik vraag hem of dit de nieuwe manier van een telefoonnummer vragen is? Hij is 29 met de bouw van een 12-jarig kind. Ik toets mijn insta in zijn telefoon, want ja, ik voel me toch wel gevleid.

42 and we still got it.

Muziek van nu

Toch wel fijn voor je ego. Rond een uur of twee begint de muziek om te slaan naar muziek van “nu”. Het eerste moment van de avond dat we ons oud voelen. En uitspraken doen zoals ‘het lijkt allemaal op elkaar’, ‘versta niks van deze nonsens’ en ‘hoe moet je hierop dansen?’ We halen onze verkreukelde jassen en gaan.

Met spierpijn op bank

Volgende dag lig ik met spierpijn op de bank na te genieten. Over een half jaar ben ik wel weer klaar voor zo’n avond. Dan staan we gewoon weer om tien uur op de dansvloer. Want dansen blijf ik doen tot mijn 80ste. Met of zonder rollator!